Je kon het niet missen op de laatste Salone. De jaren 70 zijn overal: op beursstands, in design, in reclamecampagnes voor de interieurbranche en bij de nieuwe generatie ontwerpers. Maar de gloriedagen van de jaren 70 waren allesbehalve luchtig en zorgeloos. En hebben we de afgelopen tien jaar niet al in onze beige bubbel geleefd als het om interieurs gaat? Nou, we zeggen het al een tijdje: die beige trend verliest eindelijk zijn greep, hoewel het nog even zal duren voordat hij uit de gemiddelde woonkamer verdwijnt.
De jaren zeventig: een decennium van contrasten en onrust – sociaal, cultureel, politiek en economisch. En als ik zou schrijven: de jaren 2020 zijn een decennium van contrasten en onrust – sociaal, cultureel, politiek en economisch? U begrijpt wel waar ik heen wil. Net als in de jaren zeventig is ons huidige decennium er een van onrust en ontwrichting. Destijds gingen mensen de straat op om te protesteren tegen de oorlog in Vietnam; vandaag marcheren we tegen het geweld in Gaza en Oekraïne. Vijftig jaar geleden werd de wereld getroffen door een ongekende oliecrisis; twee jaar geleden werden we geconfronteerd met een gascrisis die onze straten letterlijk in het donker achterliet. De jaren zeventig werden opgeschrikt door het Watergate-schandaal en de val van president Nixon; vandaag, een halve eeuw later, domineert Trump de krantenkoppen met evenveel onrust. En wist u dat het in de jaren zeventig was dat mensen zich voor het eerst begonnen te realiseren dat onze manier van leven schadelijk was voor de planeet?
Kortom: de jaren 70 hebben veel gemeen met het heden, en het is opvallend om te zien hoe onze interieurs hierop inspelen. In onrustige tijden verlangen mensen naar een veilige cocon die warmte en intimiteit uitstraalt. En wat is er meer jaren 70 dan het archetype van een gezellig huis: conversatiekuilen, donkere stoffen, rijk bruin hout en kamerbreed hoogpolig tapijt? Alle ingrediënten staan weer op het menu, klaar om hun terugkeer te maken in onze woonkamers: bruin als dominante tint, opgefrist door warm geel, diep oxbloodrood en een vleugje beige. Ook glanzende oppervlakken maken furore, van transparant glas – Sabine Marcelis blijft een ster – tot glanzende lak op zowel meubels als muren. De organische trend past naadloos in de esthetiek van de jaren zeventig, hand in hand met een speels futurisme.
In april stond de grootste stand op de beurs in Milaan in het teken van de jaren 70: Minotti. Na het overlijden van hun langdurige art director Rodolfo Dordoni nodigde het merk vijf ontwerpers en studio’s uit – Marcio Kogan, Studio MK27, Giampiero Tagliaferri, Hannes Peer, Nendo en GamFratesi – om elk een unieke setting te creëren. Alle vijf onthulden ze nieuwe meubels en sferen die doordrenkt waren van verwijzingen naar de jaren 70, ondanks dat ze uit verschillende landen en zelfs continenten afkomstig waren. En het was niet alleen Minotti die terugblikte. MDF Italia omarmde donkere tinten en retrovormen, terwijl zustermerk Acerbis al lang ondergedompeld is in de geest van de jaren 70. De in Londen gevestigde ontwerpster Faye Toogood blies het Italiaanse merk Tacchini nieuw leven in met een diepgewortelde jaren 70-taal, geüpdatet met een moderne twist. Haar ontwerpen verspreidden zich als een lopend vuurtje door de designwereld, wat bewijst dat de industrie de nieuwe golf volledig heeft omarmd. Zelfs de strakke Knoll en Moroso konden het niet laten om collecties uit te brengen die perfect zouden passen in een woonkamer van een halve eeuw geleden. Het duo Formafantasma uit Milaan/Rotterdam introduceerde een nieuwe glazen lamp voor Flos: in de geest van de jaren zeventig, maar opnieuw vormgegeven met de huidige led-technologie tot een gedurfd statement piece.
Want zoals bij elke revival is het nooit een exacte kopie. We leven natuurlijk niet meer in 1970 – dankzij nieuwe materialen en technieken kunnen we dingen anders, en vaak beter, interpreteren. De duidelijkste voorbeelden hiervan zijn te vinden in de nieuwe golf van designhotels die geïnspireerd zijn door dat tijdperk. Het Standard Hotel in Brussel-Noord is een ware showcase van de jaren zeventig: van materialen en kleuren tot glans, texturen en meubilair. Het restaurant op het dak voldoet aan alle eisen: stalen buismeubilair (Bauhaus bestaat dit jaar 100 jaar), ronde bogen, cirkels en warme tinten die de sfeer bepalen. Het experimentele Hotel Marais in Parijs is gehuld in jaren 70-flair, compleet met een tapijt dat je meteen terugvoert naar de woonkamer van je ouders. Ook Bikini Berlin haalt zijn inspiratie uit dezelfde periode. Hotels zijn, zoals we weten, experimentele ruimtes en vroeg of laat sijpelt hun invloed door naar onze huizen. In feite liggen de nieuwe meubels al in de winkels en komt de jaren zeventig-golf in een stroomversnelling. Ondertussen spelen ontwerpstudio’s over de hele wereld op frisse, inventieve manieren met elementen uit de jaren zeventig, zoals het Spaanse Clap Studio met hun nieuw geopende club Oven in Valencia (cover). The beat is on!
Yours truly – Nicolas Block
